Euforie vierde hoogtij toen in april 2019 de diagnose Feochromocytoom gesteld werd. Na heel veel jaar worstelen met allerlei vage en heftige klachten, had mijn ziekzijn eindelijk een naam. En dat werd tijd, want mijn lichaam begon behoorlijk
op te raken. Drie maanden eerder werd ik geveld door een heftige pericarditis (hartvliesontsteking) en vanaf dat moment rolde het balletje (eindelijk) door. Mijn klachten waren namelijk niet alleen terug te voeren op dat hart. Er leek meer aan de hand en het bewijs kwam met torenhoge waardes adrenaline en noradrenaline. Een scan bracht de tumor in beeld. De boosdoener bleek een omtrek van circa 5 cm te hebben en parasiteerde op mijn rechter bijnier.

Direct na de diagnose startte ik met de vaatverwijderaar Doxazosine en de dosis werd in de loop van de weken steeds verder opgevoerd. Zes dagen voor de operatie werd ik opgenomen. Mijn fysieke gesteldheid was door de pericarditis dusdanig, dat ze me goed wilden monitoren voor de operatie. Ik kwam door het zoutdieet een halve kilo per dag aan en voelde me een grote opgeblazen ballon. Ook was ik continue erg angstig. Toch keek ik vol verwachting uit naar de operatiedag. Want vanaf dat moment zou alles anders zijn!

Bron: BijnierNET / Suzan