Publicatiedatum: 17 mei 2023
Meer en meer burgers met steeds complexere zorgvragen en een toename van chronische ziekten vergen samen meer, intensievere en vaak duurdere zorg. Daar tegenover staat een toenemende schaarste van mensen en middelen, die het zorgaanbod negatief beïnvloeden. We komen aan bij het moment dat de beschikbare capaciteit niet langer toereikend is om in de gehele zorgketen de continuïteit en kwaliteit van zorg te borgen. Dit vraagt om scherpe keuzes.
Ons zorgstelsel is gericht op doorbehandelen
De zorg is per definitie een behoefte gestuurd systeem. Zorgprofessionals acteren op de noden van burgers en patiënten. Dit is één van de drijfveren van de Westerse geneeskunde, maar heeft ook nadelen. Eén daarvan is dat de vraag naar zorg in principe oneindig is, terwijl de middelen voor de gezondheidszorg beperkt zijn. Die oneindige behoefte komt niet alleen doordat patiënten veeleisender worden, maar is ook het resultaat van het succes van de geneeskunde zelf. Technologische ontwikkelingen gaan razendsnel en er komen steeds meer mogelijkheden om de zorg op individuele behoeften toe te snijden. We kunnen dus meer én onze zorg is gericht op verder behandelen. Het aanbod en de vraag worden groter, de middelen blijven gelijk. En daarbij is de realiteit dat gezondheidszorg steeds duurder wordt. We moeten er ons, als samenleving, meer van bewust worden dat er geen ongelimiteerd recht bestaat op alle mogelijke of gewenste zorg.
Bron: KNMG
