Publicatiedatum: 12 augustus 2015

De overdracht duurde langer dan gedacht en ik heb nog twee minuten om mijn patiënt uit de wachtkamer te vissen. Met gepaste snelheid vlieg ik de gangen van het ziekenhuis door terwijl ik hardop nadenk over de oorzaken van secundaire hypertensie. Gelukkig heb ik me goed voorbereid en weet ik de belangrijkste oorzaken op te dreunen.

Terwijl ik het bordje ‘Polikliniek Interne Geneeskunde’ passeer, sla ik met een ruk rechtsaf. Mopperend wijs ik mezelf erop dat ik de grote bloeddrukband nog bij de balie moet ophalen. Dan roep ik mijn patiënt binnen. Het is een man van 55 jaar die ondanks uitgebreide medicamenteuze behandeling nog steeds een veel te hoge bloeddruk heeft. Ik vraag hem het hemd van het lijf. Ik focus me op bekende oorzaken van een onbegrepen hypertensie: zoethout- en dropgebruik, therapieontrouw en nierziekten. Maar ook zeldzame ziektebeelden passeren de revue: OSAS, feochromocytoom en cushingsyndroom. Tot nu toe heb ik geen aanknopingspunten. In mijn hoofd vink ik de onderwerpen af. Onderaan het lijstje staat ‘coarctatio aortae’. Een zeldzaam ziektebeeld waarbij de aorta vernauwd is. Opvallend bij dit ziektebeeld is het grote verschil in bloeddruk aan de armen en de benen. Ik klop trots op mijn jaszak: de grote bloeddrukband is voor de benen. Na mijn algeheel lichamelijk onderzoek meet ik de bloeddruk aan beide armen. Mijn patiënt is nerveus en kijkt me vragend aan. Inderdaad, de bloeddruk is veel te hoog.

Bron: Arts in Spe