Publicatiedatum: 29 mei 2024

Eind vorig jaar presenteerde de Raad voor Volksgezondheid & Samenleving (RVS) het advies ‘Is dit wel verantwoord?’. Dit vond zijn weerklank in de zorgpraktijk, beleid én politiek: iedereen staat achter het doel om de verantwoordingpraktijk te verbeteren en meer te laten stoelen op vertrouwen. En toch lijkt het soms wel alsof niemand de bureaucratie in de zorg écht wil terugdringen. Deze week het woord aan huisarts en promovendus Shakib Sana, hoe ontwart hij de Gordiaanse knoop?

Eén van mijn patiënten, een 53-jarige vrouw met psychische klachten, kampt met ernstig overgewicht. Ook wel morbide obesitas genoemd, wat een duidelijke ziekte is. Het is niet haar schuld dat haar lichaam het gewicht niet kan verminderen, ondanks talloze dieetpogingen die zonder succes bleven. Daarnaast heeft ze moeite met de Nederlandse taal en gebruikt ze andere niet-vervangbare medicatie die ook gewichtstoename veroorzaakt.

Beperkingen door regels

Haar zoon zorgt voor haar en we overwegen om haar nieuwe middelen, zoals Ozempic of Saxenda, voor te schrijven. Deze medicijnen moeten één keer per week worden geïnjecteerd en kunnen helpen bij het gewichtsverlies en het motiveren van gedragsverandering. “Ik kan dus wel afvallen.” Deze werken doorgaans om een begin te maken met het gewichtsverlies. Ze kosten 2500 euro per jaar, maar worden alleen vergoed als de patiënten tegelijkertijd een Gecombineerde Leefstijlinterventie (GLI) volgen, meestal in groepsverband. Helaas zijn niet-goed Nederlands spreken of onvoldoende digitale vaardigheden uitsluitingscriteria. Dit betekent dat de mensen uit de groep die deze extra zorg het hardst nodig hebben, de medicijnen niet mogen of kunnen gebruiken.

Bron: Zorgvisie