Publicatiedatum: Onbekend

In de bijnieren worden verschillende hormonen gemaakt. Een van deze hormonen is cortisol. Als de bijnieren niet goed werken, veroorzaakt dit chronische aandoeningen. Als de bijnier niet werkt of niet wordt gestimuleerd door de hypofyse (uitval van de HPA-as) ontstaat bijnierschorsinsufficiëntie (ziekte van Addison). (-1-) Dan biedt toediening van een kunstmatig stresshormoon (in vakjargon: hydrocortison, vervanger van cortisol) in zeer kleine hoeveelheden uitkomst.

Patiënten met bijnierschorsinsufficiëntie zijn dus dagelijks afhankelijk van hydrocortison. Bij koorts, infectie, stress, oververmoeidheid of spanning kan de ziekte levensgevaarlijk worden. Dit heet een bijniercrisis of Addisoncrisis. Dan moet de patiënt extra medicijnen gebruiken. 

Pilletjes breken lukte niet goed

Tot ongeveer 2000 was de dagelijkse dosering 30 mg hydrocortison/patiënt. Patiënten gebruikte daarvoor geregistreerde tabletten van 20 mg. Dat leverde op jaarvergaderingen van de patiëntenorganisatie Bijniervereniging NVACP  (die ik een aantal jaren voorzat) een lawine van klachten op. Want die pilletjes waren niet nauwkeurig doormidden te breken, hetgeen noodzakelijk is bij een dosering van 1,5 pil per dag. Bovendien werd door onderzoek van de Bijniervereniging NVACP en enkele universitaire expertisecentra duidelijk dat een lagere dosering (15 – 25 mg/dag) een betere kwaliteit van leven gaf. Tevens kwam naar voren dat een driemaal daagse dosering beter is dan eenmaal daags. Voor jonge kinderen met “de bijnieraandoening AGS” was dit helemaal een groot probleem. Zij gebruiken in de eerste jaren van hun leven en dosering van 1 mg tot 3 mg hydrocortison

Bron: Guus Schrijvers

.