Ik geloof niet dat er artsen zijn met de intentie slecht te communiceren

WORD LID

Bij het Lidmaatschap:

  • Bijniermagazine
  • Welkomstpakket
  • Forum
  • Lotgenoten contact dagen
  • Medisch congres

Voor maar € 37,50 per jaar

Publicatiedatum: 10 juni 2024

Soms is het spreekuur ‘living on the edge’. Ieder kwartier zit er iemand anders tegenover me. Eenieder met een andere wens tot benadering. Over het algemeen kan ik daar best prima mee omgaan. Sommige dingen zijn logisch. Een kind van 10 spreek ik niet met de achternaam aan en vousvoyeren is uit den boze. Hoe anders is dit voor mijn 80+-patiënt. Maar hoe ik de groep hiertussenin aanspreek, is volledig afhankelijk van de context en situatie.

Het is ook nog afhankelijk van de hulpvraag. Hoe deze tot stand komt. En hoe deze verwoord wordt door de patiënt. Soms gebruik ik daar ook nog achtergrondinformatie bij. Bijvoorbeeld als ik weet wat degene voor een beroep heeft, uit welk gezin men komt of dat het niet de eerste keer is dat men mij deze vraag stelt. Het is ook afhankelijk van de persoonlijkheid. Een introvert iemand benader ik anders dan de extraverteling.

Onlangs volgde er een tuchtuitspraak van een uroloog die probeerde een patiënt gerust te stellen tijdens een sterilisatie. Los van de inhoud en zonder (waarde)oordeel waren de intenties van de uroloog om de patiënt juist op zijn gemak te stellen. Maar als zorgverlener slaan we ook weleens de plank mis. Af en toe zijn we net mensen.

In sommige gevallen weten we ergens dat hetgeen we gezegd hebben eigenlijk niet gepast is. Dat wil niet meteen zeggen dat we dit met voorbedachten radehebben gedaan. En soms zeg je iets zonder dat je je er überhaupt bewust van bent dat je de ander daarmee raakt of mogelijk zelfs kwetst. ‘Ik hoor niks geks’ of ‘waar u last van heeft is heel gewoon’ kunnen goedbedoeld net verkeerd vallen.

We herkennen vast allemaal wel patiënten die zeggen niet meer naar collega a of b te willen, omdat ze zich niet gehoord voelen. Niet iedere collega scoort even hoog in communicatievaardigheden, maar ook niet iedere collega is per definitie een hork. En iedereen kan weleens slecht geslapen hebben en derhalve iets minder subtiel zijn, maar ik geloof niet dat er collega’s zijn met de intentie slecht te communiceren.

Bron: Medisch Contact