Zomer 2022, ergens in Zuid-Europa. Terwijl ik menig Hollander hoor klagen over de apocalyptische temperaturen op hun vakantiebestemming (hoezo, waarom ga je dan naar het zuiden op vakantie? – maar dat terzijde) neem ik nog een verkoelende duik in het zwembad.

Ik oefen wederom mijn borstcrawl-techniek en vind dat ik na drie weken ‘trainen’ toch al op semiprofessioneel niveau door het water glijd. Wellicht helpt het dat het bad maar zeven meter lang en anderhalve meter diep is. Plots is er consternatie op het terrein. Ik ben op vakantie, dus ik zit beslist niet op gedoe te wachten, maar check toch maar even wat er aan de hand is. In de verte zie ik mijn gezinslid A op de grond zitten, met een gelaatskleur die het midden houdt tussen kleurloos en asgrijs. Het duurt dan ook even voordat ik door heb dat het echt A is en dat ik in actie moet komen.

Bron: Academie Nieuwe Zorg