Publicatiedatum: 17 januari 2024

Verleden jaar werd na nogal wat moeite het Integraal Zorgakkoord (IZA) gelanceerd, dat beloofde de oplossing te zijn voor alle problemen in de gezondheidszorg. Zoals gebruikelijk bij dit soort documenten telt het tientallen pagina’s, volgeschreven met ronkende termen zoals ‘ambitieuze nieuwe zorgconcepten’, ‘innovatieve transities’ en ‘passende zorg’.

Die laatste term is trouwens sowieso een betekenisloos containerbegrip geworden, waarbij iedereen die zijn zin wil hebben gewoon roept dat dit ‘passende zorg’ is.

Ondanks alle mooie woorden is de praktijk van zorginnovatie toch een stuk lastiger. Menig origineel idee dat zich in de praktijk bewezen heeft, zinkt troosteloos weg in bureaucratisch drijfzand gecreëerd door de Nederlandse Zorgautoriteit, het Zorginstituut, de zorgverzekeraars en VWS.

Indrukwekkend voorbeeld hiervan is de WijkKliniek in Amsterdam-Zuidoost. Het betreft een voorziening voor ouderen met een acuut medisch probleem dat niet thuis kan worden behandeld, omdat bijvoorbeeld zuurstof, infuus, of wat extra hulp nodig is. Denk aan longontsteking, ontspoorde decompensatio cordis, trauma na een val of exacerbatie COPD. Voordat de WijkKliniek bestond werden ouderen hiervoor altijd in het ziekenhuis opgenomen. De kliniek wordt gerund door de lokale VVT-organisatie met op de achtergrond internisten ouderengeneeskunde. De zorg focust volledig op simultane behandeling van de ziekte en revalidatie is gericht op snel ontslag naar huis, in plaats van de sequentiële route die meestal het geval is bij ziekenhuisopnames.

Bron: Medisch Contact